در دنیای در حال تغییر امنیت سایبری، سازمانها همواره با انتخاب میان مدلهای مختلف عملیات امنیتی مواجه هستند تا بهترین پشتیبانی را از تیمهای تست نفوذ خود داشته باشند.
این انتخاب معمولاً بین عملیات امنیتی سنتی و سرویسهای پیشرفتهی تشخیص و پاسخ مدیریتشده (MDR) صورت میگیرد.
هر دو رویکرد مزایا و محدودیتهای خود را دارند و درک تفاوتهای فنی آنها برای تقویت موضع امنیتی سازمانها بسیار حیاتی است.
🔹 تحول از امنیت سنتی به MDR
امنیت سنتی بر دفاع پیرامونی تکیه دارد و توسط تیمهای داخلی مدیریت میشود. ابزارهایی مانند فایروال، آنتیویروس و IDS نقش اصلی را ایفا میکنند. در این مدل، تست نفوذ پروژهای و سالانه انجام میشود.
اما با ظهور تهدیدات پیشرفته، این مدل به دلیل طبیعت ایستای خود، با مشکلاتی مانند فاصله زمانی زیاد بین تستها و واکنش دیرهنگام به تهدیدات مواجه شده است.
در مقابل، MDR با نظارت ۲۴/۷، پاسخدهی سریع، بهرهگیری از اطلاعات تهدیدات و تحلیل رفتاری، دیدگاه پویا و تطبیقی ایجاد میکند.
🔹 ادغام فنی تست نفوذ با MDR
-
در امنیت سنتی: تست نفوذ فرآیندی ساختاریافته است که شامل برنامهریزی، شناسایی، اسکن، بهرهبرداری و گزارشنویسی میشود. اما تنها تصویری لحظهای از وضعیت امنیتی ارائه میدهد.
-
در MDR: تست نفوذ به یک فرآیند مستمر تبدیل میشود. با استفاده از خودکارسازی و اطلاعات تهدیدات روز، ارزیابی پیوستهی کنترلهای امنیتی انجام شده و پاسخ خودکار به حوادث ممکن میشود.
این ادغام باعث شناسایی سریعتر آسیبپذیریها و اصلاح فوری ضعفها میشود.
🔹 انتخاب رویکرد مناسب برای تیم تست نفوذ
انتخاب بین امنیت سنتی و MDR به عوامل زیر بستگی دارد:
-
اندازهی سازمان
-
منابع در دسترس
-
الزامات قانونی
-
میزان پذیرش ریسک
سازمانهای بزرگ و با تیمهای داخلی قوی ممکن است به امنیت سنتی پایبند بمانند. اما برای سازمانهای کوچکتر یا آنهایی که به انعطاف و پاسخ سریع نیاز دارند، MDR انتخاب بهتری است.
همچنین، رویکرد ترکیبی میتواند مزایای هر دو مدل را فراهم کند: حفظ تستهای سنتی در کنار نظارت مستمر MDR.
🔹 جمعبندی
با درک دقیق تفاوتهای فنی بین عملیات امنیتی سنتی و MDR، تیمهای تست نفوذ میتوانند تصمیمات آگاهانهتری اتخاذ کنند و در برابر تهدیدات مدرن بهتر دفاع کنند.
در نهایت، انعطافپذیری و یکپارچگی در رویکرد امنیتی، کلید حفظ دفاع قوی در دنیای امروز است.
یک نظر